Zjazd gnieźnieński odbył się między 7 a 15 marca 1000 roku, z okazji pielgrzymki Cesarza Ottona III do grobu św. Wojciecha. Zjazd był okazją zarówno dla Ottona III jak i Bolesława Chrobrego do wprowadzenie politycznych planów w życie, ale również do pozyskania ważnego sojusznika.
Głównym celem podróży Cesarza Ottona III była chęć odwiedzenia grobu świętego Wojciecha, który był przyjacielem Cesarza. Po odwiedzeniu grobu Cesarz spotkał się z Bolesławem Chrobrym w Gnieźnie. Głównym celem podróży Cesarza Ottona III była chęć odwiedzenia grobu świętego Wojciecha, który był przyjacielem Cesarza. Po odwiedzeniu grobu Cesarz spotkał się z Bolesławem Chrobrym w Gnieźnie. Na spotkaniu Otton III podzielił się z Bolesławem swoimi planami dotyczącymi odbudowy Cesarstwa Rzymskiego. Pierwszym etapem było utworzenie cesarstwa zachodniego, podzielonego na prowincje - Galie, Italie, Germanie, Słowiańszczyzne. Cesarstwem władać miał Cesarz, natomiast poszczególnymi prowincjami królowie, zależni od Cesarza.
Bolesław w owym planie widział szansę na swoją koronację, jako króla Słowiańszczyzny. Zakładał bowiem że obok kraju Polan w skład jego królestwa miałoby wejść również księstwo czeskie oraz węgierskie a także tereny na wschód od Wisły. Plany te były jednak dalekosiężne a Bolesławowi zależało na uniezależnieniu się od Cesarstwa i wzmocnieniu władzy w Państwie. Dlatego już podczas Zjazdu gnieźnieńskiego zabiegał o przyzwolenie na koronację i utworzenie Metropolii Gnieźnieńskiej, co też mu się udało.
Na zakończenie Zjazdu Gnieźnieńskiego, Cesarz Otton III wyraził poparcie dla koronacji Bolesława Chrobrego na króla, poprzez włożenie cesarskiego diademu na jego głowę oraz podarował kopię włóczni św. Maurycego. W zamian Bolesław Chrobry przekazał Cesarzowi część relikwii świętego Wojciecha.
Zjazd Gnieźnieński – skutki polityczne
Największym efektem Zjazdu Gnieźnieńskiego było powołanie Metropolii Gnieźnieńskiej podległej wyłącznie papieżowi, na czele której stanął brat świętego Wojciecha – Gaudenty. Dodatkowo utworzono podległe Gnieznu nowe biskupstwa w: Krakowie z biskupem Popponem, w Kołobrzegu z biskupem Reinbernem oraz we Wrocławiu z biskupem Janem. Biskupstwo Poznańskie podłączono pod metropolię Gnieźnieńską dopiero po śmierci biskupa Ungera.
Zjazd przyczynił się również do wzmocnienia władzy Bolesława Chrobrego, a także do zacieśnienia stosunków z Cesarstwem Niemieckim, co ostatecznie zakończyło się Koronacją Bolesława Chrobrego w 1025 roku. Dodatkowo Bolesław został zwolniony z trybutu płaconego na rzecz Cesarstwa, a także otrzymał prawo do mianowania biskupów.
